فراز و فرود «جنبش‌های اجتماعی» در مرحله کنونی، در عرصه «بحران معیشت» و «بازنگری مصوبه دستمزد سال 99» زحمتکشان ایران - سرمقاله
یکی از مهمترین خبرهای جنبش کارگری ایران (در ماه گذشته) موضوع «طومار شش هزار امضائی کارگران بود». با عنایت به شش هزار امضای کارگران آن طومار، آنچه بیش از هر چیز قابل توجه بود اینکه اسامی امضاء کننده طومار فوق از میان طیف‌های مختلف تشکل‌های زرد و مستقل و منفرد کارگری دیده می‌شد؛ یعنی از رهبران «خانه کار» امثال ربیعی و محجوب (که نماینده تشکیلات دست‌ساز حکومتی هستند) تا حسین اکبری و کاظم فرج الهی و آیت نیات‌فر و غیره (که نماینده تشکیلات مستقل کارگری هستند) پای طومار فوق امضاء کرده بودند.
موضوع طومار فوق دعوت به کارگران جامعه بزرگ ایران برای برگشت به میز مذاکره و سه جانبه‌گرائی شورای‌عالی کار در خصوص بازنگری مصوبه دستمزد سال 99 مورخ 20/01/1399 شورای‌عالی کار بود. البته هر چند که قبل از این طومار با 40 هزار امضای کارگران در طیف‌های مختلف کارگری ایران هم مطرح شده بود، ولی نباید فراموش کرد که اقدام طومار شش هزار امضائی کارگران (در شرایط پسا مصوبه شورای‌عالی کار در 20 فروردین 99) در خصوص بازنگری حداقل دستمزد سال 99 کارگران کشور (که یک میلیون و 835 هزار تومان، یعنی با 21% افزایش نسبت به حداقل دستمزد سال 98 که یک میلیون و 517 هزار تومان) بود. یادمان باشد که مبلغ حداقل دستمزد مصوبه شورای‌عالی کار در 20/01/1399 «یک هفتم سبد معیشت 9 میلیون تومانی و نصف تورم 2/41% اعلام شده بانک مرکزی بود.»
