آیا جامعه امروز ایران در «موقعیت انقلابی» قرار دارد؟ (سرمقاله)

برعکس «خیزش دی‌ماه 96» که تقریباً تمامی جناح‌های درونی قدرت حاکم (رژیم مطلقه فقاهتی) به نفی آن پرداختند، چراکه هر دو جناح درونی قدرت گفتمان نهائی خیزش دی‌ماه 96 که (عبارت بود از عبور جامعه متکثر و رنگین کمان ایران از جنگ حیدر نعمتی جناح‌های درونی قدرت حاکم که این جنگ حیدر نعمتی درونی قدرت حاکم، از دوم خرداد 76 تا دی‌ماه 96 به مدت دو دهه به عنوان گفتمان مسلط جامعه ایران درآمده بود) با شعار: «اصلاح‌طلب، اصول‌گرا / دیگه تمامه ماجرا» بر علیه موجودیت خود تعریف می‌کردند. باری، از آنجائیکه در خیزش آبان‌ماه 98 که کنشگران این خیزش با شعارهای محوری: «بنزین گران‌تر شده / فقیر، فقیرتر شده» و «فقر، کشتار، گرانی / مردم شدند قربانی» کل رژیم مطلقه فقاهتی را به چالش کشیدند و همچنین از آنجائیکه هسته سخت رژیم مطلقه فقاهتی حاکم، در جریان سرکوب خیزش آبان‌ماه 98 با صدها کشته و هزاران زخمی و هزاران اسیر هزینه سنگینی بر جامعه ایران تحمیل کردند و با عنایت به انتخابات مجلس یازدهم در اسفند 98 این همه باعث گردید تا در فرایند پساسرکوب خونین آبان‌ماه 98 منهای «ایجاد شکاف» بین رژیم مطلقه فقاهتی حاکم با پایگاه اجتماعی قبلی این رژیم، بین رهبری جریان‌های سیاسی درونی قدرت با هسته سخت رژیم و در رأس آنها خود خامنه‌ای هم (در خصوص موضعگیری نسبت به سرکوب خیزش آبان‌ماه 98) شکاف ایجاد گردد.

تیتر اول:

تقسیم باز تقسیم «بین‌المللی و منطقه‌ای خاورمیانه سیاسی و اقتصادی»، همراه با عمیق‌تر شدن «باتلاق خاورمیانه» در فرایند فعلی

از بعد از اعتلای خیزش‌های معیشتی در سه کشور لبنان، عراق و ایران (در ماه‌های مهر و آبان سال جاری) و در ادامه آن در فرایند پساشکست امپریالیسم آمریکا در (افغانستان، عراق، یمن، لیبی و بالاخره) سوریه، اعلام رسمی خروج امپریالیسم آمریکا از سوریه توسط ترامپ، تبانی ترامپ با اردوغان نسبت به حمله نظامی ترکیه به سوریه و اشغال مناطق روژاوا، حضور 70 هزار نیروی نظامی آمریکائی در منطقه خاورمیانه (7 هزار نفر عراق، 14 هزار نفر افغانستان، 13 هزار نفر در قطر، 2500 نفر درتر کیه و 4 هزار نفر در عربستان سعودی و بقیه در دیگر کشورهای منطقه) و 7 تریلیون دلار اسلحه‌های انبار شده در منطقه خاورمیانه، همراه با بر هم خوردن توازن قوای قدرت‌های بین‌المللی و منطقه‌ای در فرایند پساشکست داعش در منطقه خاورمیانه، تضاد رژیم مطلقه فقاهتی حاکم با امپریالیسم آمریکا بر سر هژمونی منطقه در این شرایط و خصلت توسعه‌طلبانه هر دو رژیم حاکم (بر ایران و آمریکا) و حمایت دو امپریالیسم روسیه و چین در این شرایط از رژیم مطلقه فقاهتی حاکم همه و همه باعث گردیده است که هر گونه جنگ تمام عیار بین رژیم مطلقه فقاهتی حاکم با امپریالیسم آمریکا (در عرصه هژمونی منطقه خاورمیانه) در این شرایط بسترساز ظهور هیولای یک جنگ جهانی بشود که البته آغازش ممکن است به صورت اتفاقی شکل بگیرد، اما پایانش غیر قابل تصور و غیر قابل کنترل برای همه‌خواهد بود.

«شکست انقلاب ضد استبدادی 57» مردم ایران در ترازوی «شکست انقلاب مشروطیت» و «جنبش ملی کردن صنعت نفت ایران» - قسمت اول

اگر بر این باور باشیم که در تحلیل نهائی هم «انقلاب مشروطیت» و هم «جنبش ملی کردن صنعت نفت ایران» (دکتر مصدق با سلطه کنسرسیوم نفتی در فرایند پساکودتای 28 مرداد 32) و هم «انقلاب ضد استبدادی 57» جامعه بزرگ و رنگین کمان فرهنگی، قومی، مذهبی، سیاسی و اجتماعی ایران شکست خورده‌اند، سؤال محوری که در این رابطه قابل طرح است، اینکه «آیا عامل شکست این سه ابرجنبش قرن بیستم یکسان و مشترک بوده است؟» به عبارت دیگر اگر ما تاریخ حرکت تحول‌خواهانه بیش از یک قرن گذشته جامعه بزرگ ایران را از اول به آخر بخوانیم نه از آخر به اول، «آیا ما می‌توانیم وجه مشترکی برای علل و دلایل شکست این سه ابرجنبش قرن بیستم پیدا کنیم؟»

آسیب‌شناسی «خیزش معیشتی آبان‌ماه 98» - قسمت دوم

باری، بدین ترتیب است که خود این سه حرکت بزرگ اجتماعی (جنبش سبز 88، خیزش دی‌ماه 96 و خیزش آبان‌ماه 98) جامعه بزرگ ایران، در نگاهی دیگر در مقایسه با همدیگر دارای تفاوت‌های کیفی می‌باشند که ماحصل این تفاوت‌ها عبارتند از:

اولاً حرکت جنبش سبز سال 98 در مقایسه با حرکت فقرستیزانه دی‌ماه 96 و آبان‌ماه 98 «یک جنبش بود نه یک خیزش» و همین شکل‌بندی جنبشی آن باعث گردید تا جنبش سبز سال 88 دارای رهبری مشخص و گفتمان مشخص و برنامه مشخص باشد که البته تمامی اینها توسط خود میرحسین موسوی مدیریت می‌شد، در صورتی که در خیزش دی‌ماه 96 و آبان‌ماه 98 این دو خیزش نه از یک رهبری مشخص برخوردار بودند و نه دارای گفتمان و برنامه سیاسی مشخصی بودند.

شریعتی در آیینه اقبال – قسمت پنجاه و دو

«جنبش روشنگری ارشاد شریعتی» اکنون در چرخه «بحران استراتژی» و «بحران تئوری برنامه سیاسی» و «بحران هدایت‌گری عملی» قرار دارد

باری، به همین دلیل است که شریعتی در تبیین استراتژی جنبش روشنگری خود (در فرایند 5 ساله 47 - 51) بر شعار: «نجات اسلام قبل از مسلمین تکیه محوری می‌کند» و او بر این باور است که «بدون جنگ نظری آزادی‌بخش اسلام در عصر حاضر اصلاً و ابداً امکان نجات جامعه دینی ایران وجود ندارد». البته باز هم تاکید می‌کنیم و از این تکرار خود خسته نمی‌شویم که این رویکرد شریعتی به مذهب و دین در جامعه دینی ایران از آنجا بر می‌خواست که شریعتی به «اولویت بحران فرهنگی در جامعه ایران نسبت به بحران‌های اقتصادی و سیاسی و اجتماعی و غیره اعتقاد داشت» و در خصوص همین هیرارشی بحران‌ها و جایگاه خودویژه و زیرساختی بحران فرهنگی نسبت به دیگر بحران‌ها در دیسکورس شریعتی بود که او جهت مقابله با بحران فرهنگی در جامعه دینی ایران اعتقاد به تکیه بر مذهب و نجات اسلام تاریخی از انحطاط اسلام فقاهتی و اسلام تصوف‌زده نئوافلاطونی‌ها و اسلام فلسفی یونانی‌زده ارسطوئی و افلاطونی و اسلام جبرگرای اشعری‌گری داشت.

اصول مانیفست اندیشه‌های جنبش پیشگامان مستضعفین ایران – قسمت سوم

یادمان باشد که جوهر رابطه پیشگام و مردم بر این اصل قرار دارد که «پیشگامان نه چند قدم بیشتر باید از مردم فاصله بگیرند و نه پشت سر مردم راه بروند». قابل ذکر است که تجربه سه جنبش عظیم و دوران‌ساز تاریخ ایران یعنی جنبش مشروطیت و جنبش ملی کردن صنعت نفت تحت رهبری دکتر محمد مصدق و جنبش ضد استبدادی سال 57 جامعه بزرگ و رنگین کمان ایران، در مقایسه با شکست جنبش چریکی و جنبش مسلحانه و جریان‌های تحزب‌گرایانه لنینیستی از مشروطیت دوم الی الان این حقیقت را برای ما روشن می‌سازد که تنها رمز به حرکت درآمدن موتور بزرگ جامعه ایران «جنبش‌های خودبنیاد تکوین یافته از پائین می‌باشند» و جامعه بزرگ ایران منهای موتور جنبش‌های خودبنیاد امکان به حرکت درآمدن (توسط هیچگونه حرکت تزریقی از بالا در اشکال مختلف مسلحانه و چریکی و ارتش خلقی و تحزب‌گرایانه لنینیستی و تحریم‌های اقتصادی و حمله و اشغال نظامی قدرتهای امپریالیستی) ندارند.

ما چه می‌گوئیم؟ - قسمت چهاردهم

ما می‌گوئیم تعریف پروسه فرهنگی دموکراسی در هر جامعه باید به صورت کنکرت و مشخص در چارچوب فرهنگ همان جامعه تعریف بشود. هر گونه رویکرد انطباقی در این رابطه محکوم به شکست خواهد بود و تا مردم و جامعه با فرهنگ دموکراسی آشنا نشوند نمی‌تواند دموکراسی در صورت یک پروسه از پائین تمرین کرد.

ما می‌گوئیم از آنجائیکه در تحلیل نهائی دموکراسی در سه مؤلفه آن مکانیزمی برای محدود کردن قدرت می‌باشد. محدود کردن قدرت سه مؤلفه‌ای اقتصادی و سیاسی و اجتماعی تنها توسط قدرت ممکن می‌باشد لذا در این رابطه است که در دموکراسی سوسیالیستی اعمال اراده جهت مهار قدرت سه مؤلفه‌ای از پائین و توسط جامعه مدنی جنبشی حاصل می‌شود. البته در لیبرال دموکراسی مکانیزم محدود کردن قدرت از بالا توسط تقسیم قوا و انتخابات و فدرالیسم به انجام می‌رسد.