1399 سالی که گذشت - سرمقاله

به پایان آمد سال 1399، سال همه‌گیری فساد ساختاری و سیستمی رژیم مطلقه فقاهتی، سال گسترش ویروس کرونا، سال فروپاشی اقتصادی و سقوط عمومی سطح زندگی اکثریت مردم ایران، سال بحران علیه بحران، سال وحشت عمومی از شیوع فراگیر بیماری کرونا، سال سرکوب فرهنگی و سرکوب اهل قلم و سرکوب هنرمندان توسط حزب پادگانی خامنه‌ای، سال آفتابی شدن اوج نا کارآمدی مدیریتی رژیم مطلقه فقاهتی حاکم، سال تداوم چرخه حذف و سرکوب حزب پادگانی خامنه‌ای، سال آشفتگی فاجعه‌بار مدیریتی رژیم مطلقه فقاهتی حاکم در رویاروئی با ابربحران کرونا در کشور ایران، سال اوج فشارهای حداکثری توسط تحریم‌های (ضد انسانی و فلج کننده) امپریالیستی دولت فاشیست ترامپ «بر زندگی و معیشت مردم نگون‌بخت ایران»، سال اوج ابربحران اقتصادی همراه با اوج سقوط آزاد ارزش پول ملی و سقوط آزاد رشد منفی تولید ناخالص داخلی، سال جهش تورم، سال بربریت شمشیر عریان حزب پادگانی خامنه‌ای برای مهار اعتراضات و دفاع از بقای موجودیت رژیم مطلقه فقاهتی حاکم، سال فروریزی کامل مشروعیت رژیم مطلقه فقاهتی حاکم و برهنه شدن شمشیر و بی‌آینده شدن رژیم مطلقه فقاهتی حاکم، سال فروپاشی اقتصادی و گسترش فقر فلاکت مردم ایران، سال فوران جنبش‌های مطالباتی و اعتصابی (از کارگران هفت تپه و هپکو و پیمانی نفت گاز، پتروشیمی گرفته تا پرستاران، معلمان، بازنشستگان)، سال برتری همه‌گیری فساد ساختاری رژیم مطلقه فقاهتی بر همه‌گیری ویروس کرونا.

 سخن روز:

فرخنده باد 8 مارس (18 اسفند) «روز جهانی زن»

هشت مارس نماد مبارزات سه مؤلفه‌ای «حق‌طلبانه، آزادی‌خواهانه و برابری‌طلبانه (مبارزه رهائی‌بخش) زنان» به صورت جهانی و تاریخی است.

انتخاب هشتم مارس به عنوان روز جهانی زن به خاطر مبارزه زنان کارگر کارگاه پارچه‌بافی نساجی کتان نیویورک آمریکا در سال 1857 میلادی بر می‌گردد که در هشتم مارس به خیابان‌ها ریختند و خواهان افزایش دستمزد و کاهش ساعات کار و بهبود شرایط بسیار نامناسب کار شدند. بدین خاطر پس از سال‌ها تظاهرات در روز هشت مارس سال 1975 سازمان ملل این روز را به عنوان روز جهانی زن به رسمیت شمرد. باری، به این ترتیب است که امروز تقریباً در سراسر جهان «8 مارس» به عنوان روز اعتراض به نابرابری‌ها و فشار و ستمی که بر زنان وارد می‌آید و همچنین یاد و خاطرهٔ کسانی که این مبارزه را شروع کرده‌اند و برای دگرگونی و بهبود وضع زنان جان داده‌اند و یا اسارت و شکنجه و سختی کشیده‌اند می‌باشد.

تیتر اول:

«مزد 1400» در عرصه زورآزمائی «هزینه ماهانه سبد معیشتی 11 میلیون تومانی» و «نرخ تورم سه رقمی» و «شکاف 117 درصدی بین مزد و معیشت سال 99» اردوگاه بزرگ کار و زحمت ایران

از آنجائیکه در طول 44 سال گذشته عمر جنبش پیشگامان مستضعفین ایران (از سال 55 الی الان) چه در فاز عمودی و سازمانی آرمان مستضعفین و چه در فاز افقی و جنبشی نشر مستضعفین، استراتژی این حرکت در چارچوب جامعه مدنی جنبشی خودبنیاد و خودسازمانده و خودرهبر تکوین یافته از پائین هم در جبهه آزادی‌خواهانه طبقه متوسط شهری و هم در جبهه برابری‌طلبانه کار طبقه کار و زحمت اردوگاه بزرگ مستضعفین ایران، پیوسته (بر مبنای گفتمان رهائی‌بخش) «مبتنی بر رهائی اردوگاه مستضعفین ایران به دست خودشان بوده است» و در این رابطه جنبش پیشگامان مستضعفین ایران (در طول 44 سال گذشته) هر گونه «استراتژی حرکت موتور بزرگ توسط موتور کوچک پیشاهنگ (در اشکال مختلف چریکی و ارتش خلقی و حزب طراز نوین لنینیستی) نفی کرده است و تنها بر موتور آگاهی (انتقال یافته از متن واقعیت زندگی گروه‌های مختلف اجتماعی به احساس و آگاهی آنها آنهم در شکل خاص و مشخص و کنکرت) به عنوان تنهائی موتور کوچکی که می‌تواند موتور بزرگ (اردوگاه بزرگ مستضعفین ایران) را به حرکت درآورد، تکیه داشته است». در نتیجه در چارچوب این استراتژی آگاهی‌بخش (جنبش پیشگامان مستضعفین ایران در 44 سال گذشته) بوده است که:

شکست و ناکامی «انقلاب ضد استبدادی سال 57 مردم ایران» چگونه قابل تبیین است؟ - قسمت دوم

1 - در «سنتز جدید» روحانیت حوزه‌های فقاهتی علاوه بر اینکه توانسته‌اند تمامی آنچه را که در فازهای سه مرحله انقلاب مشروطیت از دست بدهند (به خصوص در طول 41 سال گذشته در عرصه رژیم مطلقه فقاهتی حاکم)، برای اولین بار روحانیت حوزه‌های فقهی در طول هزار ساله عمر خود توانسته است سیطره قدرت خودشان به صورت تمام عیار بر همه مؤلفه‌های قدرت سیاسی و اقتصادی و مذهبی جامعه نگون‌بخت ایران نهادینه کنند.

شریعتی در آئینه علامه محمد اقبال لاهوری – قسمت شصت و چهار

مبارزه ضد «استعماری» و ضد «امپریالیستی» برونی، در بستر مبارزه سه مؤلفه‌ای ضد «استثماری» و ضد «استبدادی» و ضد «استحماری» درونی، در رویکرد شریعتی

بدون تردید ریشه و آبشخور و مبنای «وحدت رویکرد سید جمال الدین اسدآبادی، محمد اقبال لاهوری و شریعتی» بازگشت پیدا می‌کند به «وحدت استراتژی» آن‌ها در عرصه «مبارزه ضد استعماری یا ضد امپریالیستی» که در طول یک قرن (از اواخر قرن نوزدهم تا نیمه دوم قرن بیستم) که رفته رفته با ظهور «سرمایه‌داری انحصاری» و پیوند سرمایه‌های بانکی با سرمایه‌های صنعتی و شکل‌گیری سرمایه‌های مالی و در ادامه آن ظهور الیگارشی مالی (در بستر رشد سرمایه‌داری) با جایگزین شدن «امپریالیسم مالی» به جای «امپریالیسم غارت‌گر» این مبارزه ضد استعماری و ضد امپریالیستی (وحدت استراتژی) بین سید جمال الدین اسدآبادی و محمد اقبال لاهوری و شریعتی تکوین پیدا کرد.