جایگاه «جنبش‌های مطالباتی» در «استراتژی جامعه مدنی جنبشی، خودجوش و خودسازمانده و خودرهبری تکوین یافته از پائین» جنبش پیشگامان مستضعفین ایران - سرمقاله

هرچند همیشه «تحولات عظیم ساختاری» (اعم از سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و معرفتی) تنها در چارچوب «تحولات اجتماعی - سیاسی و فرهنگی توده‌های آن جامعه به صورت جنبش‌ها یا خیزش‌های خودجوش و خودسازمانده و خودرهبری تکوین یافته از پائین امکان‌پذیر می‌باشد» اما هرگز نباید فراموش کنیم که پیش زمینه تکوین آن جنبش‌ها و خیزش‌های خودجوش و خودسازمانده و خودرهبری تکوین یافته از پائین که تحول‌ساز سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و معرفتی می‌باشند، در «فرایند اولیه به صورت جنبش‌های فراگیر مطالباتی در سه شکل صنفی و مدنی و اجتماعی مادیت پیدا می‌کنند» به بیان دیگر در تحلیل نهائی، همیشه «آبشخور جنبش‌های خودجوش و خودسازمانده و خودرهبر تکوین یافته از پائین و تحول‌ساز ساختاری (اقتصادی و سیاسی و اجتماعی) جنبش‌های مطالباتی سه مؤلفه‌ای صنفی و مدنی و اجتماعی (خودجوش و خودسازمانده و خودرهبری تکوین یافته از پائین) می‌باشند»؛ زیرا:

سخن روز:

پروژه «پادگانی کردن فضای مجازی یا اینترنت» توسط رژیم مطلقه فقاهتی حاکم تحت عنوان «طرح صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی» در مجلس یازدهم

در روز چهارشنبه (مورخ 06/05/1400) مجلس یازدهم رژیم مطلقه فقاهتی حاکم در یک فضای بیم و هیجان به صورت غیر علنی، سرانجام به بررسی طرح محدود کردن فضای مجازی برای مردم نگون‌بخت ایران، تحت عنوان «صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی و سازماندهی پیام‌رسان‌های اجتماعی» (در چارچوب اصل 85 قانون اساسی ولایت‌مدار رژیم مطلقه فقاهتی حاکم) پرداخت که سرانجام آن جلسه غیر علنی به اینجا رسید که نمایندگان مجلس یازدهم رژیم مطلقه فقاهتی حاکم، «با دادن اختیارات صحن مجلس به یک کمیسیون ویژه (که تحت مدیریت جبهه پایداری می‌باشد) موافقت کردند». در نتیجه همین تصویب مجلس یازدهم رژیم مطلقه فقاهتی باعث گردید که «در عرض چند دقیقه طوفان اعتراضی در فضای مجازی توسط کاربران ایرانی بر علیه مجلس یازدهم به راه بیافتد». به طوری که می‌توانیم داوری کنیم که این طوفان آنچنان فراگیر بود که حتی در همان روز چهارشنبه (مورخ 06/05/1400) بین نمایندگان معلوم الحال مجلس یکدست یازدهم (که همگی از ذوب شدگان در ولایت مطلقه فقاهتی می‌باشند و وابسته به حزب پادگانی خامنه‌ای هستند) دو دستگی ایجاد شد.

تیتر اول:

کوبا با حرکت به سوی اقتصاد بازار و سیاست تک حزبی کمونیستی، به کدامین سو روانه است؟

«سوسیالیسم» یا «سرمایه‌داری؟»

قرن بیستم و در فرایند پسا انقلاب اکتبر 1917 روسیه، با عنایت به اینکه برای مدت بیش از 70 سال (که هنوز اتحاد جماهیر شوروی و گروه‌های کشورهای بلوک شرق دچار فروپاشی نشده بودند) کشورهای حزب – دولت سوسیالیستی یا تابع حزب کمونیست شوروی بودند و یا از بعد از جدائی مائو از حزب کمونیست شوروی، بخشی از آنها هم تابع حزب کمونیست چین شدند، طبیعی است که در چنان صورتی دیگر «مسیر سیاسی - اقتصادی مستقل برای کشورهای پیرامونی (با رویکرد سیاسی تک حزبی کمونیستی) مثل کوبا، از دو قطب قدرت حزب کمونیست شوروی و چین معنی نداشت» چراکه تمامی این کشورهای پیرامونی تابع حزب کمونیست، جهت «حفظ قدرت خود و جلب حمایت این دو قدرت (شوروی و یا چین) در برابر جهان سرمایه‌داری (به سرکردگی امپریالیسم آمریکا به خصوص در فرایند پس از جنگ بین‌الملل دوم که امپریالیسم آمریکا به صورت قدرت بلامنازع جهان سرمایه‌داری درآمده بود و در عرصه جهانی دوران جنگ سرد بین دو قدرت شرق تحت هژمونی اتحاد جماهیر شوروی و امپریالیسم آمریکا بود) راهی جز پیروی بی‌چون چرا از رویکرد سیاسی و اقتصادی و یا مدل حزب – دولت لنینیستی برایشان وجود نداشت»؛

تونس در «طوفان بحران سیاسی و بحران اقتصادی» فعلی به کدامین سو روانه است؟

«کودتا» یا بازگشت به مسیر «دموکراسی؟» - قسمت اول

بحران کرونا با همه درد، رنج، مرگ، فقر، فلاکت و بیچارگی که در طول دو سال گذشته برای بشریت به همراه داشته است، بدون تردید خود آزمایشی بوده است که در بوته آن «ناکارآمدی مدیریتی همراه با فساد و ناکارآمدی سیاسی و بحران‌های اقتصادی و ساختاری بسیاری از رژیم‌های حاکم بر کشورهای پیرامونی آفتابی کرده است» و در نتیجه همین دستاورد باعث گردیده است که «توده‌های همین کشورهای پیرامونی، در طول دو سال گذشته عمر بحران کرونا در جهان، به خودآگاهی سیاسی و اجتماعی عظیمی دست پیدا کنند» و توسط همین خودآگاهی سیاسی و اجتماعی گسترده بوده است که حداقل در طول چند ماه گذشته، «جنبش‌های توده‌ای فراوانی در کشورهای پیرامونی در چارچوب مبارزه و اعتراض به ناکارآمدی حکومت‌های حاکم در مهار بحران کرونا جریان پیدا کرده است» که البته در کالبد شکافی این جنبش‌های توده‌ای و اعتراضی بر علیه ناکارآمدی رژیم‌های حاکم بر کشورهای پیرامونی، آنچه که بیش از همه قابل توجه می‌باشد،

«نبرد گفتمان‌ها» در تاریخ 150 سال گذشته حرکت تحول‌خواهانه جامعه بزرگ ایران – قسمت دوم

4 - گفتمان چهارم «گفتمان سوسیال دموکراسی است» که نظریه‌پردازان اصلی آن (در فرایند پیشا مشروطیت) «حزب اجتماعیون عامیون» بودند. کنش‌گران حزب اجتماعیون عامیون در چارچوب رویکرد سوسیال دموکراسی بر این باورها اعتقاد داشتند:

اول – اعتقاد به مدرنیته بومی یا بومی کردن مدرنیته البته بدون تقلید از مدرنیته مغرب زمین.

دوم – اعتقاد به ناسیونالیسم ایرانی.

سوم – استعمارستیز یا مخالف با سلطه مغرب زمین.

چهارم – اعتقاد به سه مؤلفه آزادی یعنی آزادی هویت و آزادی عقاید و آزادی قول که همان آزادی انتخاب، آزادی مطبوعات و آزادی اجتماعات می‌باشند.

پنجم – در عرصه اقتصادی دارای گرایش سوسیالیستی بودند.

ششم – رویکرد قانون‌گرایانه مدرن و غیر از احکام فقه حوزه‌های فقهی داشتند.

نیم نگاهی به آنچه که در «افغانستان امروز» می‌گذرد – قسمت دوم

افغانستان امروز در آستانه «ثبات» یا «جنگ داخلی» (و انفجار و فاجعه)؟

3 - نباید «برنامه خروج نظامی امپریالیسم آمریکا و ناتو از افغانستان (مخصوصاً از پایگاه بگرام) به مسائلی نظیر معادلات داخلی آمریکا یا رویکرد متفاوت روسای جمهور آمریکا تقلیل بدهیم» زیرا در این شرایط:

اولاً کاهش نفوذ و حضور نظامی آمریکا در سطح جهانی به لحاظ تقسیم باز تقسیم در نظم جهانی جدید و خارج شدن نظم جهانی از حالت منوپل پسا جنگ سرد بر محوریت امپریالیسم آمریکا می‌باشد.

ثانیاً «هیچ یک از دولت‌های آمریکا در بیش از یک دهه گذشته از اوباما و تا ترامپ و امروز بایدن نه تنها قادر به عقب‌نشینی از تصمیم امپریالیسم آمریکا برای خروج از افغانستان نیستند، بلکه برعکس هر کدام با قاطعیت و سرعت بیشتری خروج از افغانستان (به عنوان طولاتی‌ترین جنگ تاریخ آمریکا) دنبال می‌نمایند.»